یه وقتایی ناخودآگاه شروع میکنی به نوشتن...
این که چی مینویسی مهم نیست ..
مهم اینه که اینقدر لبریز شدی که دیگه گنجایشی برای اضافه کردن چیزای دیگه به ذهنت نداری.
یه وقتایی برمیگردی و نوشته هاتو میخونی و لبریز از احساس میشی ..
خدا شاید بخاطر همین حس ارامش نوشتن بود که به قلم قسم خورد...